Een glasvezel is zo dun als een haar: slechts 125 à 250 micron. De vezel bestaat uit twee soorten glas: een flinterdunne kern en een dikkere mantel die in elkaar gesmolten zijn. Glasvezel is ontwikkeld om grote hoeveelheden data razendsnel over grote afstanden te transporteren.
 

Digitale informatie wordt door een glasvezel gestuurd door manipulatie van een lichtstroom uit een laser: aan-uit-aan-uit enzovoort. Het is vergelijkbaar met het seinen van een boodschap in het donker door middel van een zaklantaarn en morsecode, waarbij een serie van punten en strepen informatie vormt. Hoe sneller de laser aan en uit kan flikkeren, hoe sneller de informatie kan worden overgestuurd. De snelheid waarmee de data wordt verzonden, wordt ‘bit-rate’ genoemd en wordt meestal aangeduid als bits per seconde. Met een bitrate van 1 gigabit per seconde (Gbit/s, ruim 15.000 keer sneller dan ISDN) is het mogelijk om in één seconde de tekst van meer dan honderd boeken te versturen. Niet alleen tekst, maar ook video’s, muziek, tv-uitzendingen, telefoongesprekken en webpagina’s worden op deze manier via glasvezel overgeseind.

De ontwikkelingen in de glasvezeltechnologie hebben geleid tot een Multimode en Single-mode vezel.

Multimode
De Multimode vezel is geschikt voor kortere afstanden met lagere snelheden, maar met een hogere bandbreedte. In vergelijking met de Single-mode is de benodigde apparatuur goedkoper, vanwege de toepassing van een LED of een VCSEL in plaats van een laser. Multimode vezels hebben, fabricage-afhankelijk, in de kern ongunstige overdrachtseigenschappen door de lichtversrooiing (de diagonale pijltjes). Dit kan tot bandbreedte verlies lijden. De kern van Multimode glasvezelkabels heeft een grote diameter waardoor er meerdere paden zijn. In de glasvezelkern worden verschillende golflengtes gebruikt.

Single-mode
De Single-mode vezel is geschikt voor grotere afstanden en hoge bitrates. Hierbij wordt apparatuur gebruikt met relatief dure lasers. De Single-mode vezel maakt datatransmissie mogelijk met snelheden van meer dan 1 Terabit per seconde. Single-mode vezels hebben een kleine kern en kunnen slechts één lichtstraal versturen. Doordat er maar één enkel pad door de kern gaat, wordt het licht door het midden van de kern gestuurd en wordt het niet teruggekaatst tegen de buitenkant van de kern zoals het geval is bij Multimode.

 

Multi- en Single-mode vezel


In een HDPE-buis, de gekleurde harde buizen in de grond waarin de glasvezel geblazen wordt, passen meerdere Fiber Optic Duct Cables. Een Fiber Optic Duct Cable is een bundel met veelal 48 of 96 verschillende glasvezels, waarbij elke glasvezel van een eigen mantel voorzien is, à la een koperen (elektriciteit)draad. Ook zijn de verschillende glasvezels op hun beurt weer gegroepeerd in eigen gekleurde kleinere binnentubes van 2, 4, 6 of 12 stuks, afhankelijk van de soort Fiber Optic Duct Cable. Dit alles wordt beschermd door een dikke buitenmantel en een verstevigende kern binnenin, soms zelfs meerdere.

 

Dwarsdoorsnede van een 96v Fiber Optic Duct Cable

Als een organisatie aangesloten wordt op Dark Fiber, krijgt men de beschikking over minimaal twee glasvezels, oftewel een glasvezelpaar: één voor het dataverkeer heen en één voor het dataverkeer terug. Een glasvezelpaar heeft een vrijwel onbeperkte capaciteit die wordt bepaald door de apparatuur die er op aangesloten wordt. Bovendien kan er gekozen worden om meerdere vezels af te nemen en zo een meervoud van 1 Gigabit te verkrijgen. Dat kan direct, maar dat kan ook nog in een later stadium.


Voordelen glasvezel ten opzichte van koper
 

• Lagere materiaal kosten
• Lagere installatie kosten
• Veel hogere datatransmissie snelheden
• Ongevoelig voor elektromagnetische stoorvelden

Site Survey
D & G  begeleidt de aanleg van glasvezel van A tot Z, met als voordeel dat de klant slechts één aanspreekpunt heeft. Doorgaans bedraagt de levertijd tussen de 8 en 13 weken na het geven van opdracht. Voordat er gegraven kan gaan worden, gaan hier nog een aantal werkzaamheden aan vooraf. Als eerste wordt er een uitgebreide Site Survey uitgevoerd. Vervolgens worden de plannen ingediend bij de gemeente voor het verlenen van de benodigde vergunningen.

Gedurende de Site Survey worden alle benodigde uitkomsten op de klantlocatie genoteerd. Deze worden vervolgens op een later tijdstip verder uitgewerkt en vergeleken. Hierover wordt een uitgebreid rapport geschreven en vervolgens een kaart getekend. Deze dienen ter ondersteuning bij de aanvraag van de benodigde gemeentevergunningen en de uitvoer van het project. Pas hierna kan er worden overgegaan tot het daadwerkelijke graven, blazen van de glasvezel en het afmonteren op locatie.

Tijdens de voorbereidingen van, en tijdens de uitvoering van de graaf- en/of boorwerkzaamheden, is een uitgebreide en detailleerde kaart onontbeerlijk. Hierop staan alle buizen, plan van aanpak, reeds aanwezige glasvezels, stroomkabels en leidingen etcetera, inclusief de bijbehorende dieptes...




Aangraven glasvezel
Bij de realisatie van glasvezel dient in de meeste gevallen gegraven te worden en gaat de grond daadwerkelijk open. In de gegraven geulen met een diepte van zo'n 60 à 70 centimeter en een breedte van zo'n 30 centimeter wordt vervolgens een lege 40 mm (of dikker)HDPE-buis uitgerold en gelabeld. Op deze labels met een onderlinge afstand van zo'n vier meter zet men doorgaans het klantnummer.

 

Main-/handhole
Afhankelijk van de af te leggen route en de afstand daarvan, worden op het gehele glasvezeltraject één of meerdere Main-/handholes ingegraven. Een Main-/handholes is een soort lasdoos van metaal en/of plastic, hierop komen één of meerdere HDPE-buizen uit.


Een Main-/handhole (afbeelding kan afwijken met de werkelijkheid)


Horizontaal gestuurde grondboring
Bij het aangraven van glasvezel van A naar B dienen soms obstakels getrotseerd worden als uitritten, leidingen, wegen, sloten, riolen etc., waarbij maar één mogelijkheid overblijft: er onderdoor! In zulke gevallen maakt men gebruik van een zogenoemde horizontaal gestuurde grondboring, oftewel Horizontal Directional Drilling (H.D.D.).

 

Glasvezel "blazen"
Zodra over het gehele traject lege HDPE-buis gelegd is, wordt de glasvezel met de sterke compressor letterlijk in de HDPE-buis geblazen middels een druk van zo'n 12 of meer Bar. Hierdoor zweeft de Fiber Optic Duct Cable middels een soort parachuutje door de HDPE-buis naar de juiste locatie. In de HDPE-buis zitten aan de binnenkant lichte groeven waardoor een juiste stuwing ontstaat tijdens het blazen. Het blazen geschiedt doorgaand vanuit een wijkkast en/of tussenliggende Main-/handholes. Dit blazen vanuit de tussenliggende Main-/handholes noemt men "Tussenjets".


 

Afmonteren glasvezel op klantlocaties
Vanuit de wijkcentrale en/of tussenliggende Main-/handholes wordt de Fiber Optic Duct Cable door de HDPE-buis bij de klantlocatie "binnengeblazen". Doorgaans komt de HDPE-buis ter hoogte van de meterkast door de gevel bij de klantlocatie binnen. In alle andere gevallen zal dit afhangen van de richting waar vanuit het glasvezeltraject het pand nadert. Dit wordt overigens al bekend gemaakt tijdens de eerder verrichtte Site-Survey. De Fiber Optic Duct Cable die in de HDPE-buis de klantlocatie binnenkomt wordt vervolgens in het pand doorgeleid naar het juiste punt waar het afgemonteerd moet worden, doorgaans is dit de patch-/serverruimte. Daar wordt de Fiber Optic Duct Cable in een zogenoemde Fiber Splice Box, ofwel Laslade, gespliced en gelast tot het juiste aantal benodigde glasvezels. De hiervoor gebruikte glasvezels worden opgeslagen in een Vezelregistratieprogramma. De Laslade heeft vaak de 19" afmeting waardoor het gemakkelijk in een bestaand 19" rack opgehangen kan worden. Soms worden ook Splice Boxes van andere formaten gebruikt. Deze worden dan bijvoorbeeld tegen de binnenkant van de meterkast gemonteerd. Vanuit de Splice Box/19" Laslade vertrekken vervolgens één of meerdere Fiber Patchkabels naar de speciale Ethernet-glasvezelapparatuur, indien voor de "belichte" dienst gekozen is. Op deze Ethernet-glasvezelapparatuur zit vervolgens de RJ-45 interface(s).